• szambo, tzn. gromadzenie ścieków w bezodpływowym zbiorniku,
• własna przydomowa oczyszczalnia ścieków.

Budowa szamba jest stosunkowo tania, tym niemniej korzystanie z niego jest dość uciążliwe, albowiem konieczne jest comiesięczne opróżnianie zbiornika. Musimy pamiętać o tym, by w odpowiednim czasie zamówić pojazd asenizacyjny, tj. specjalny wóz służący do odprowadzania ścieków do punktów zlewnych. Ponadto, trzeba być w tym czasie w domu i za wywóz nieczystości musimy (często niemało) płacić.

Mimo iż przydomowa oczyszczalnia ścieków wymaga dwa razy większych nakładów inwestycyjnych na początku, generalnie jest dużo tańsza w eksploatacji, ponieważ ogranicza się praktycznie tylko do usuwania co parę lat osadów powstających w instalacji. Co więcej, w tym przypadku (kiedy dobowa przepustowość nie przekracza 7,5 m³) nie jest wymagane żadne oficjalne pozwolenie, albowiem w urzędzie gminy wystarczy jedynie zgłosić zamiar budowy. Decydując się na takie rozwiązanie, warto od razu zapytać, czy nie przydziela się dotacji na taką budowę.

Oczywiście, przeszkodą w stworzeniu własnej oczyszczalni może okazać się miejscowy plan zagospodarowania terenu, jak również okresowe jego zalewanie i zbyt mała powierzchnia działki (wymagana minimalna odległość drenażu od najbliższego ujęcia wody); ale to już zupełnie inna – niezależna od nas – kwestia.

Głównym zadaniem oczyszczalni ścieków jest ich transformacja do postaci, w której można je bez szkody dla środowiska odprowadzić do odpowiednio chłonnej gleby. W tym zakresie stosuje się dwa rozwiązania:

• drenaż rozsączający,
• studnia chłonna.

Ścieki oczyszcza się na dwa sposoby:

• beztlenowy (odbywa się w osadniku gnilnym),
• tlenowy (dobiera się indywidualnie).

Dobór sposobu oczyszczania ścieków uzależniony jest od:

• wielkości działki,
• poziomu wód gruntowych,
• przepuszczalności gleby,
• dostępności otwartych cieków wodnych, np. rzeki czy jeziora.

Powierzchnia działki jest „wykorzystywana” przez drenaż rozsączający. Alternatywą są oczyszczalnie ścieków z osadem czynnym lub ze złożem biologicznym, które nie potrzebują dużej powierzchni, albowiem proces oczyszczania odbywa się nie w gruncie, lecz w odpowiednio skonstruowanych zbiornikach. Wadą z kolei są wyższe koszty inwestycyjne i eksploatacyjne związane ze zużywaniem przez oczyszczalnię energii elektrycznej.

Wybór metody zależy od:

• wielkość działki,
• ilości i stopnia zanieczyszczenia produkowanych ścieków,
• gęstości zabudowy,
• odległości od ujęcia wody,
• kwoty, jaką możemy przeznaczyć na budowę oczyszczalni.

Wstępnym etapem jest oddzielenie części stałych. Cząstki cięższe opadają na dno, podlegając procesowi fermentacji, tłuszcze natomiast tworzą na powierzchni kożuch. To wstępne oczyszczanie odbywa się w osadniku gnilnym, z którego ścieki przepływają do pozostałych urządzeń. Aby uniknąć przechodzenia zanieczyszczeń do dalszych części oczyszczalni, odpływ zaopatruje się w filtr. Osad i kożuch trzeba co jakiś czas usuwać, zaś filtr – czyścić.

Najtańszym i najczęściej stosowanym (ale jednocześnie najmniej skutecznym) sposobem oczyszczania ścieków jest drenaż rozsączający. Wstępnie oczyszczone ścieki przepływają do systemu rur (z otworami) ułożonych na warstwie żwiru, gdzie spływają dalej do żwiru. Tę metodę stosuje się na gruntach przepuszczalnych, gdzie odległość rur drenarskich od lustra wody gruntowej wynosi co najmniej 1,5 m. Co ważne, grunt nie może być zbyt przepuszczalny, bo za szybko przesączające się przez niego ścieki nie zostaną dobrze oczyszczone.

Drenaż z filtrem piaskowym działa podobnie jak drenaż rozsączający, z tą jednak różnicą, że stosuje się go na gruncie nieprzepuszczalnym – gliniastym tudzież ilastym. Rury układa się w warstwie piasku, a ścieki przepływają przez niego wertykalnie (pionowo), a następnie zbierane są oddzielnym drenem i – już oczyszczone – odprowadzane są do wód powierzchniowych.

W przypadku oczyszczalni biologicznej, proces rozkładania ścieków przebiega nie w ziemi, a w zamkniętej komorze. Niezbędny w tym procesie jest prąd elektryczny zasilający system napowietrzania, pompę tłoczącą ścieki i automatykę.

Doczyszczanie ścieków odbywa się:

• na tzw. osadzie czynnym,
• na złożu biologicznym.

Osad czynny tworzą specjalne szczepy bakterii i pierwotniaków, które odżywiają się ściekami i w ten sposób rozkładają znajdujące się w nich zanieczyszczenia.

Złożem biologicznym jest kruszywo albo kształtki z tworzyw sztucznych, które wypełniają zbiornik. Takie złoże jest zdecydowanie mniej wrażliwe na zmiany ilości ścieków w ciągu dnia, a nawet kilkudniowy całkowity ich brak. Oczyszczalnia biologiczna ma na ogół osadnik wtórny, często w tej samej obudowie, co złoże lub osad.

Obie metody doczyszczania są o wiele droższe od drenażu czy oczyszczalni roślinnej, ale ich wysoka efektywność pozwala oczyszczone ścieki odprowadzać nie tylko do gruntu, lecz także do wód powierzchniowych.

Umów się z naszym doradcą na bezpłatną wizję lokalną i dobór odpowiedniej oczyszczali

tel. 517 466 370